Afscheid

na bijna 8 maanden deze weblog te hebben bijgehouden wordt het tijd om afscheid te nemen. Ik had het al eerder gemeld, maar wilde jullie toch graag laten weten hoe deze poging zou aflopen. Nu de afloop bekend is, is er geen reden meer om het afscheid te rekken.

Het heeft me erg goed gedaan om mijn gevoelens op papier te zetten en daar zoveel lieve reacties op te krijgen. Ik merk alleen dat dit een boek wordt vol herhalingen en dat is voor de lezer ook niet altijd even leuk. Ik wil weer verder, verder met ons leven, hopelijk ooit met z'n viertjes. Maar als we met z'n drietjes blijven, dan besef ik elke dag weer hoeveel geluk wij gehad hebben, hoeveel leuker het is om met z'n drietjes te zijn dan met z'n tweetjes. Er zijn zoveel mensen voor wie dit geluk niet is weggelegd.

Hoe het verder gaat weet ik niet. We twijfelen nog erg over adoptie, dus of dat er ooit van gaat komen weet ik niet. Ik hoop dat we verder gaan met behandelingen, maar na 2009 stoppen we daar ook definitief mee.

Nogmaals bedankt voor al jullie lieve berichtjes, het heeft me vaak op de been gehouden. En als jullie willen weten hoe het hier reilt en zeilt, schroom dan niet om te mailen.

Liefs, Pien

Over en uit

Het bloeden blijft maar doorgaan (af en toe met onderbrekingen). Ik heb gisteren met het ziekenhuis gebeld, zij stelden voor om HCG te laten prikken. De uitslag is 132. Dit is veel te laag. Aangezien ik afgelopen zaterdag al een positieve test had die reageert bij meer dan 50, zou HCG gisteren minstens 300 moeten zijn. Dit in combinatie met het bloed en het steeds sterkere menstruatiegevoel zegt genoeg. Gelukkig geeft deze zekerheid rust, onzekerheid is zo erg.

Ik hoop dat er een natuurlijke "uitdrijving" (wat een naar woord) volgt en dat we dit hoofdstuk wederom snel kunnen afsluiten. Op vrijdag 28 november staat een echo gepland, hopelijk is dan alles er uit.
En daarna (2 dec) het gesprek met de gyneacoloog. Hopelijk stemt hij er mee in dat we nog verder mogen.

De vraag blijft: wat is er toch aan de hand dat het steeds weer mis gaat (dit is al de 5e keer).

Geen hoop meer

Ik had gehoopt een beter bericht te sturen, maar helaas. Het bloedverlies is erger geworden, al heeft het nog niet de omvang van een menstruatie, het is inmiddels zoveel dat ik alle hoop verloren ben. Ook heb ik de hele dag al een menstruatiegevoel. Dit alles is precies hetzelfde als in april, en zal hoogstwaarschijnlijk in een miskraam resulteren. Ik heb er vanochtend nog een test tegenaan gegooid, het streepje is wel duidelijker dan die van zondag, dus HCG stijgt nog (net zoals in april).

Ik overweeg om vrijdag en maandag bloed te laten prikken, vorige keer ging het op die termijn fout (HCG verdubbelde niet goed), dan weet ik waar ik aan toe ben en kan ik ook stoppen met de progesteron bolletjes. Wat is er toch aan de hand dat het elke keer fout gaat. 6x zwanger en 5x niet goed...

Het was een stuk makkelijker geweest als de test gewoon negatief was geweest. Een dagje balen en dan weer doorgaan. Op naar de volgende kans. Nu krijgt het weer zo'n staart: komt het er vanzelf uit, moet het opgewekt worden, volgt er een curettage. Weken van negatieve energie.

Toch is het op de een of andere manier makkelijker dan vorige keer. Het lijkt wel of de acceptatie van de afgelopen tijd er echt is. Het besef dat we ook een goed leven kunnen hebben met z'n drietjes (of evt met z'n viertjes als adoptie gaat lukken). Maar die acceptatie is nog niet zover dat ik het kan opbrengen om te stoppen met behandelen.

De geschiedenis herhaalt zich

Gisteren merkte ik dat er inwendig wat bloed zat, het kwam gelukkig niet naar buiten dus mijn inlegkruisje (sorry) bleef wit. Maar helaas sinds vanochtend is er meer bloed, vooral bij het afvegen, maar ook in mijn inlegkruisje. Het is nog niet heel erg veel, maar ik maak me toch ernstig zorgen.

Door het bloedverlies kon ik mezelf niet aan mijn belofte houden om niet te testen. Daarom gisteren toch maar een testje gedaan. Het streepje was veel duidelijker dan de dagen ervoor.
Dit lijkt wel heel erg op mijn miskraam in april. Ook toen werden de testen duidelijker, de HCG uitslagen waren in het begin goed. Maar ook toen had ik 2,5 dag bloedverlies (wel meer dan nu).

Dit is erg zenuwslopend, ik loop bijna elk half uur naar het toilet om te checken of het bloed meer of minder geworden is. Soms overweeg ik om toch maar HCG te laten prikken en dan bijvoorbeeld volgende week nog een keer, dan weet ik veel eerder waar ik aan toe ben. Nu moet ik wachten op een echo, hopelijk kan die gepland worden op vrijdag 28 november. Ik heb het evaluatiegesprek met de gyneacoloog dan ook verzet tot na de echo (2 december). Het leek me nu niet handig om deze poging te evalueren, we zitten er nog midden in.

Tussen hoop en vrees

Ik merk dat ik tussen hoop en vrees leef. Soms fantaseer ik "stel je voor dat ...", maar al snel is er een stemmetje "denk dat nu niet, want het gaat vast niet goed". Alsof de pijn straks erger zal zijn als ik nu probeer positief te blijven.

Wat ik me wel heb voorgenomen is om minder te stressen dan na de positieve test in April jl. Toen was ik mezelf gewoon gek aan het maken doordat ik elke dag testte en om de dag HCG liet prikken en de hele dag in het teken stond van de zenuwen voor het telefoontje van de huisarts.
Vanochtend heb ik 2 testen gedaan: de duurdere Kruidvat en de goedkope Kruidvat test, beiden lieten al snel een tweede streepje zien, wat overigens nog steeds heel dun is. Ik kan ook niet zeggen dat het streepje van de goedkope Kruidvat test nu echt duidelijker is dan gisteren.

Ik heb me dan ook voorgenomen om voorlopig niet te testen. Want het zegt allemaal helemaal niets. Ik wil me concentreren op mijn werk en op andere dingen. Ik hoop dat ik me kan inhouden tot woensdag of donderdag, dan moet het streepje wel dikker zijn, anders is het foute boel.

Het is wel heel raar dat juist nu ik besloten had om deze weblog te stoppen, juist nu adoptie steeds meer in de picture komt, juist nu we het wilden leren accepteren, dat juist nu deze positieve test komt. Zou het dan echt zo zijn dat als je er minder mee bezig ben, het juist lukt?

Maar ter geruststelling voor sommigen ... ik zal deze weblog nog niet stoppen voordat het duidelijk is hoe dit verder gaat. Ik laat later deze week nog wel weten hoe de vlag erbij hangt.

Wonderen bestaan!!

Afgelopen week heeft het me gelukkig niet zo heel erg bezig gehouden (omdat ik totaal geen hoop had). Na de adoptie voorlichting van gisteren (die toch wel emotioneel was), was ik daar meer mee bezig dan de wachtweken.

Vanochtend om 7 uur hield ik het niet meer uit, ik moest testen. Ik was er zo zeker van dat het mislukt was, ik voelde dat mijn menstruatie er aan kwam. Ik wilde het gewoon zeker weten, zodat ik kon berusten. Ook wist ik dat als ik zwanger zou zijn dat ik vandaag (12 dagen na punctie) een positieve test zou moeten hebben.

Het was niet heel handig om om 7 uur te testen aangezien ik een uur daarvoor al geplast had en er dus geen sprake meer was van ochtend urine.

Afin, om 7 uur getest (Matcare test via internet besteld), en natuurlijk zoals verwacht negatief. Ik ben weer gaan slapen en berustte erin dat het mislukt was. Om half 9 heb ik de test nog eens bekeken, hij was helemaal roze doorlopen, maar het leek wel of er een tweede streepje doorheen scheen. Verbeelding dacht ik.

Ik had nog een goedkope test van het Kruidvat liggen. Om 9 uur (ik had al thee gedronken, dus helemaal geen sprake meer van ochtendurine) heb ik die test gedaan, en wat schetst mijn verbazing: binnen 5 minuten een heel licht tweede streepje. Inmiddels vetoonde de Matcare test nu ook duidelijk een tweede streepje. Ik geloof(de) er geen bal van dat ik zwanger zou kunnen zijn, maar 2 streepjes zijn 2 streepjes.

Ik wilde graag bevestiging met de duurdere Kruidvat testen (daar heb ik inmiddels ruime ervaring mee). Helaas waren die uitverkocht. Ik had nog een digital ClearBlue test liggen: binnen 1 minuut gaf die aan: Zwanger!

Dit kan toch helemaal niet. Er is nu duidelijk HCG aanwezig, maar het is al 4x misgegaan waarom zou het nu wel goed gaan. En dat met een embryo van zulke slechte kwaliteit, een baarmoederslijmvlies van minder dan 7mm.

Pfft waar gaat dit heen? Ik heb besloten om geen HCG te laten prikken, dat geeft veel te veel stress. Ik zal de komende dagen testen om te kijken of het streepje dikker wordt en of er geen bloedverlies is. Als dat zo is dan kan ik as vrijdag een afspraak maken voor een echo 2 weken daarna (en dan zeg ik het evaluatiegesprek van as donderdag af). Maar eerlijk gezegd bereid ik me voor op het ergste.

Maar waar het ook heen gaat, dit had ik echt nooit verwacht.

Aan alles komt een eind

ook aan deze weblog.... Het einde van deze poging betekent ook het einde van deze weblog.

Ik merk aan mezelf dat ik me er toe moet zetten om deze weblog leuk te houden. Ik had het voornemen om het niet alleen over de behandelingen te laten gaan, leuke anecdotes te schrijven en foto's te plaatsen, maar niets is minder waar (het kost gewoon teveel energie).

Uiteraard laat ik jullie weten hoe het met deze poging afloopt (natuurlijk weet ik het antwoord al, maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit).

Ik heb het gevoel dat er een nieuwe tijd aanbreekt: de tijd van acceptatie en van adoptie.
Misschien start ik een nieuwe weblog over adoptie, maar vooralsnog even niet.

Ik wil jullie allemaal alvast heel erg hartelijk bedanken voor het meeleven, de leuke berichtjes in mijn gastenboek, het hart onder de riem. Het heeft me enorm geholpen, jullie zijn allemaal kanjers. Ik wens jullie allemaal het beste, dat al jullie wensen uit mogen komen.

Liefs, Pien

PS binnenkort volgt het laatste berichtje met de definitieve uitslag van deze poging

Dit keer niet zo spannend

Tot nu toe is deze poging niet zo spannend. Dat is ook wel relaxed. Volgens mij is de kans dat ik van deze poging zwanger raak nog geen 5%. Mijn baarmoederslijmvlies was aan de dunne kant en het embryo was van slechte kwaliteit. Maar dat scheelt ook een hoop spanning, want ik ga er gewoon vanuit dat het niet gelukt is. Ik drink alleen geen alcohol want dat zou ik me achteraf niet vergeven.

Er is ook ander nieuws. Wij starten a.s. vrijdag met de adoptie cursus VIA. In 2005 hebben we ons ingeschreven voor adoptie, maar door de geboorte van ons kleine mannetje hebben we uitstel gekregen. We zouden het zo leuk vinden om een broertje of zusje voor hem te krijgen dat we ons geluk willen beproeven in adoptieland. De kans dat het gaat lukken is niet zo groot: a) onze leeftijd (40 en 41) is niet gunstig b) we zijn nog! niet getrouwd. Maar onmogelijk is het niet.

Er zijn vele stappen die we moeten doorlopen nl:
- aanvragen BKA nummer (hebben we gedaan in mei 2005)
- verplicht volgen van 6 voorlichtingsbijeenkomsten VIA cursus (start a.s. vrijdag)
- gezinsonderzoek
- beginseltoestemming
- fase van bemiddeling (in praktijk plaatsing op de wachtlijst)
- (hopelijk) adoptievoorstel (kan wel 3-5 duren vanaf beginseltoestemming)

Was dit de laatste keer?

De terugplaatsing heb ik huilend ondergaan. Ons enige embryootje had niet alleen te weinig cellen, maar was ook nog eens van slechte kwaliteit: kwaliteit 4 (1=uitstekend, 2=goed, 3=matig, 4=slecht).Volgens de arts zijn de eicellen waarschijnlijk overrijp geweest. Ik was daar al erg bang voor. Het kan ook de leeftijd zijn, maar dan zou het vreemd zijn dat we nog geen 3 maanden geleden nog 3 cryo's hadden.

Dit is de laatste verzekerde poging. Maar wat ons betreft willen we nog wel 2 pogingen doen. Voor het ziekenhuis is dat niet helemaal vanzelfsprekend. Na poging 3 moet er altijd geevalueerd worden. Tot nu toe hebben we altijd goede bevruchtingen gehad, deze keer is gewoon pech (de punctie heeft gewoon 1 dag te laat plaats gevonden) . Ik hoop dat we nog door mogen.

De arts raadde mij aan om snel een afspraak te maken voor het evaluatiegesprek. Dat is 13 november. Misschien loop ik nu teveel op de zaken vooruit, maar ik kan me niet voorstellen dat ik van deze poging zwanger zou kunnen raken.

Teleurgesteld

Vanochtend mocht ik dan bellen of er bevruchtingen waren. Wat viel dat tegen.Van de 6 eicellen was er maar 1 geschikt, en die ene is wel doorgedeeld maar loopt een dag achter (4-cellig ipv 8-cellig). Om eerlijk te zijn ben ik erg teleurgesteld, dit is de slechtste poging ooit.

Ik denk dat follikels toch te groot zijn geweest op de dag van punctie en dat de eicellen al erg rijp waren (waardoor ze gaan degenereren).Om 10:30 is de terugplaatsing, dan zal ik het eens vragen.

Ongetwijfeld komen er nu reacties: je hebt er maar 1 nodig. Dat weet ik, maar het helpt niet om de teleurstelling minder te maken. Het voordeel is wel dat de wachtweken minder spannend zijn.

Punctie achter de rug

Het begon vanochtend met stress. Het zaad moet nl in een steriel potje dat we hebben meegekregen (sinds mijn grote man in het ziekenhuis heeft gelegen, produceert hij thuis).
Maar hij had per ongeluk een oud potje gepakt dat ik altijd gebruik voor mijn urinetesten.
Het was dus maar de vraag of het zaadmonster niet vepest was.
Maar niets was minder waar, er waren 2.2 miljoen zaadjes, zo goed is het al 1.5 jaar niet geweest.

Er zijn 8 follikels aangeprikt, er zaten 7 eitjes in, helaas was er al 1 overrijp. Er zijn er dus 6 over. Natuurlijk heb je er het liefst rond de 10, maar dit zou voldoende moeten zijn voor 2 bevruchtingen toch.

Het spannendste gedeelte moet nog komen. As donderdag mogen we bellen of er bevruchtingen zijn. En hopelijk daarna de spannende wachtweken met een positieve afloop.

Het grappige is dat bij de vorige 3e poging (3 jaar geleden) de stroom uit viel, waardoor het nogal duurde voordat de punctie kon plaats vinden. Ik maakte me toen druk of mijn eitjes niet zouden springen. Dus ook stress. Maar uit die stressvolle punctie is onze lieve zoon geboren.
Nu weer de 3e poging en stress om een potje dat niet steriel was. Ik hoop dat dit een goed teken is.

3x is scheepsrecht

Gisteren en vandaag heb ik weer echo's gehad. Gisteren groeiden er zowaar 7 stuks en nog wat kleintjes. Ze waren allemaal tegen de 20mm.
Maar vandaag hadden ze me toch een groeispurt gemaakt. Er groeiden er 8 en nog wat kleintjes, sommigen waren zelfs al 25mm. Het baarmoederslijmvlies was 6.7mm, eerlijk gezegd baart dat me toch wel wat zorgen (andere keren was dat altijd boven de 10mm). Zal het dan toch door de curettage komen dat het de laatste tijd zo dun is? Het is optimaal als het tussen de 7mm en 12mm is.

A.s. maandag is de punctie. Omdat de follikels al zo groot zijn, moet ik stoppen met Gonal-F (normaal spuit ik dat nog een dag door).

Toen ik na de echo bij de verpleegkundige zat merkte ik hoe gespannen ik was. Ik ben en blijf een controle-freak en kan het gewoon niet loslaten. Ik zat zelfs in tranen. Grrr.
Dit is de 3e poging (na ons lieve meisje), dus de laatste poging die de verzekering vergoedt. Als deze poging mislukt krijgen we een evaluatiegesprek of we nog door mogen voor nog 1 of 2 pogingen. Daarbij wordt er vooral gekeken naar de kansen die je nog hebt.

O wat hoop ik dat dat gesprek er nooit gaat komen en dat we gewoon zwanger worden van deze poging.

Eerste echo

Ik ben al weer een week aan het spuiten en vandaag was de eerste echo om te zien hoeveel follikels er groeien en hoe groot ze zijn. Eerlijk gezegd vond ik het best teleurstellend, vorige keer waren er 11, vandaag maar 5. Ze waren al behoorlijk groot: 15 - 18 mm. Het baarmoederslijmvlies was 7 mm, dat is redelijk. Ik geloof dat er ook een aantal kleintjes zaten, maar die zijn niet gemeten. Hopelijk gaan die nog mee doen.

Ik was best wel positief over deze poging, maar ik merk dat ik toch even moest slikken. O wat ben ik zat om elke keer in de zenuwen te zitten.

Morgen meer nieuws, dan is de volgende echo.

En we gaan weer verder

Eindelijk, eindelijk werd ik dan vandaag ongesteld. Wat is het dubbel zeg, eerst wil je niet ongesteld worden, maar als dan blijkt dat de test negatief is terwijl die echt al positief had moeten zijn, dan wil je niets liever dan ongesteld worden.

Ik heb direct met het ziekenhuis gebeld. En yes, ik kan gelijk beginnen. Vanavond de eerste spuit, morgen de uitgangsecho en dan de 2e spuit erbij. Zoals het er nu naar uitziet binnen 2 weken de punctie (hoop ik).

Op deze manier kunnen we weer positief vooruit kijken ipv zitten mokken over het mislukken van deze poging.

Helaas mislukt

Vanochtend 2 weken na de positieve ovulatietest heb ik het aangedurfd om te testen. Maar helaas, negatief. Ik begon zowaar een beetje hoop te krijgen, maar ben al snel met 2 voeten op de aarde terecht gekomen.

Ik heb vorige week contact gehad met het ziekenhuis en er is plaats deze week. Dus als het een beetje meezit kan ik direct beginnen met het korte protocol. Maar dan moet ik wel eerst ongesteld worden (ik denk morgen of overmorgen).

Ik voel me een beetje leeg van binnen, maar op de een of andere manier komen de tranen niet. Het eindpunt komt steeds dichterbij en elke keer wordt het moeilijker.

Een jaar geleden

precies een jaar geleden is ons meisje geboren en gestorven. Ons meisje dat altijd in onze herinnering, in onze harten zal blijven. Ons sterretje dat altijd voor ons zal blijven stralen.

En misschien is het geen toeval dat er juist nu nieuw leven in mijn buik is, net als op 7 april de dag dat ik was uitgerekend.

Yes, 1tje goed ontdooid

Jippie, 1 van de 3 embryo's is goed ontdooid. Volgens het lab was de kwaliteit keurig mooi. De cellen waren niet meer te tellen, dat noemt men het morula stadium. De andere 2 hebben het ontdooien niet overleefd. Straks om 11:00 uur is de terugplaatsing.

O wat zijn we blij dat we weer een kansje krijgen. Natuurlijk had ik stiekum gehoopt dat er 2 mooi zouden ontdooien, maar 1 is genoeg he. En eerlijk gezegd had ik het niet verwacht. Nu beginnen de wachtweken, spannend.

Toch een dagje eerder ontdooien

Gisteren schreef ik al dat ik zo twijfelde over de ovulatietest. Maandagochtend was ie bijna positief, maandagmiddag en avond niet, dinsdagochtend was ie echt positief.Voor de zekerheid heb ik toch maar mijn temperatuur gemeten, vanochtend had ik een temperatuurstijging. Normaal gebeurt dat 2 dagen na de positieve test, wat dus zou betekenen dat de test van afgelopen maandag wel degelijk positief is geweest.

Vanochtend heb ik met het Lab gebeld en de situatie uitgelegd.Volgens haar zit er wel wat marge in en komt het niet zo heel precies, maar het leek haar veiliger om een dagje eerder te ontdooien. Dus as vrijdag worden ze ontdooid en dan mag ik as zaterdag bellen of er een terugplaatsing is.

En dat betekent ook dat ons vriendinnenweekendje door kan gaan.

Jeemig wat een gestress om een test (en dat terwijl het al jaren gewoon direct goed gaat), nu moet ik echt proberen rustig te worden en het los te laten.

Massaal duimen

Pfft het was nog spannend. Ovulatietesten werken bijna net als zwangerschapstesten. Er komen 2 streepjes, 1 controlestreepje om te zien dat de test werkt, en 1 teststreepje dat aangeeft of het hormoon dat een eisprong geeft aanwezig is. Het enige verschil is dat het tweede teststreepje net zo dik of zelfs dikker moet zijn dan het controlestreepje.

Gisterochtend was het teststreepje bijna even dik als het controlestreepje. Maar gistermiddag was de test weer hartstikke negatief. Ik wist echt niet hoe ik het moest interpreteren. Voor de zekerheid heb ik toch maar een afspraak gemaakt voor een echo vanmorgen.

Maar vanochtend was de test gelukkig wel echt positief. A.s. zaterdag gaan ze de embryo's ontdooien, dan kijken ze nog een dagje of ze doordelen. A.s. zondag mag ik bellen of ze goed ontdooid zijn. O wat spannend.

Wel jammer dat het zondag is. Ik zou nl as zaterdag en zondag een weekendje weg met vriendinnen, lekker in een hotelletje. Dat zit er dus niet in. Het zou wel heel zuur zijn als ze niet goed ontdooien. Ach ja, een mens moet er wat voor over hebben.

Dus bij deze roep ik jullie massaal op om te duimen dat ze goed ontdooien.

Op naar een eisprong

We zijn er het weekend lekker tussenuit geweest met de hele familie. Mijn ouders hadden hun kinderen (mijn zusjes) en kleinkinderen uitgenodigd voor een weekendje in een hotel. Helaas moest ik vanochtend wel vroeg afscheid nemen omdat ik vandaag weer een echo had.

Afgelopen vrijdag had ik ook een echo bij een andere arts (mijn favoriete) en zowaar mijn baarmoederslijmvlies bleek 6,5 mm. Nog niet heel dik, maar het heeft nog tijd om te groeien. De follikel was weer 1 millimetertje gegroeid naar 15.5. Om te zorgen dat baarmoederslijmvlies goed verder groeit moet ik vanaf de dag dat de ovulatietest positief is, progesteron capsules nemen.

Vandaag had ik weer de zelfde arts als begin vorige week en: mijn baarmoederslijvlies was 6.1 mm. Hoe kan dat nu? Zij vertelde dat er wel vaker verschil zit tussen artsen, zij meet altijd op de dunste plaats terwijl de arts van afgelopen vrijdag blijkbaar op een wat dikkere plaats gemeten heeft. Ook zei ze dat het niet perse dikker hoeft te zijn dan 7 mm, het is nog niet wetenschappelijk bewezen dat er een relatie is tussen de dikte van het baarmoederslijmvlies en zwangerschap. O, ja, mijn follikel was 17.5 mm.

En nu is het wachten op een positieve ovulatietest. Afgelopen dagen waren er al wat signalen (cervixslijm) dat er een eisprong zit aan te komen. Dus het kan wel eens een spannende week gaan worden.